Kanker, tyfus, tering ik heb nieuwe buren...

Mijn vorige buren waren Koreaans of iets anders uit die richting en ondanks dat ze met vier man sterk in het appartement naast ons zaten, ik heb ze nog nooit gehoord, het was alsof ze er niet waren. Ik wist pas zeker dat ze er woonden toen ik mijn sleutel was vergeten. Via hun balkon ben ik over geklommen naar ons balkon om vervolgens verder in te gaan breken in ons eigen appartement, ze keken vreemd, lachten vriendelijk maar zeiden verder niets. Prima lui, lekker rustig.

Sinds gisteren kwam ik er achter dat wij nieuwe buren hebben. Ik kwam terug van een vergadering en zag tot mijn verbazing de portiek helemaal volstaan met spullen. Bij deze spullen stonden 4 personen en 1 maxi-cosi met baby: de eigenaar / verhuurder, een geblondeerde vrouw die zo in de film de Marathon zou kunnen spelen, een jongetje van ± 3 met stekels en leren jack, een man met stekels en leren jack over een trainingspak en de baby ook met leren jack en trainingspak. Niemand stelde zich voor, wat ik na twee pogingen oogcontact zoeken, ook maar opgaf.

De verhuurdster keek mij moeilijk aan en zei: 'zal ik mijn kaartje bij je in de bus gooien, voor als er wat is of zo...' Uhhhh prima natuurlijk, maar dit had ze nog nooit gevraagd. Een klein alarmbelletje ging af in mijn hoofd. Ik probeer niet met al teveel vooroordelen in het leven te staan maar eenmaal binnen besefte ik me, dat ik, de film de Marathon geen tweede keer meer hoefde te kijken. Dwars door de muren heen weet ik dat zij Tyfus Trut heet, hij draagt de naam Tering Mongool, het jongetje heet Tyfus Tering Kanker Jong en de baby als jongste telg: Hou Je Rot Muil. Het volume schijnen ze niet te kunnen temperen en tegen de avond was ik geheel op de hoogte van al hun problemen en geschiedenis.

Een kleine samenvatting:
Tyfus Trut werkt niet, want zij heeft de zorg over Hou Je Rot Muil en Tyfus Tering Kanker Jong. Zij geeft te veel geld uit aan kanker zooi en ze kan niet koken. Hij werkt wel, bij een kanker bedrijf met een tering baas en mongolen als collega's. Ze komen uit Overschie en door kanker pis en tering omstandigheden wonen ze nu in kut Rotterdam. Een aanwinst voor de straat dus.
De baby huilt 's nachts waar verder, los van wat sussende woorden: hou je kanker muil tyfus jong, niets aan wordt gedaan. Ja je kan niet vroeg genoeg beginnen met een goede opvoeding...

Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat, iets zegt mij dat ze er niet lang blijven wonen, Tyfus Trut mist Overschie nu al en de kanker huur is veel te hoog. Ik ga in de tussentijd haastig opzoek naar werkruimte en verder hoop ik oprecht voor ze dat kanker een woord blijft om hun emoties te uiten, ik moet er niet aan denken dat ze door deze ziekte hun vertrouwde vocabulaire moeten gaan aanpassen. God wat mis ik Frankrijk...