ALS liefde een KWESTIE van BLIJVEN is... deel 2

Deel 2 de zakelijke kant van blijven,

Dinsdag was het, afgelopen dinsdag, dat ik voor de tweede keer voet aan wal zette bij 'Leeszaal Rotterdam West' aan het Rijnhoutplein. Een initiatief dat is ontstaan in de hoofden van Joke van der Zwaard en Maurice Specht en uitgegroeid tot een plek die alle potentie heeft om te 'blijven'.

Ideeën ontstaan vaak uit liefde. Zet een paar mensen met liefde, idealen en een gemeenschappelijk gemis bij elkaar en er ontstaat onherroepelijk een goed idee. Het merendeel aard niet, een percentage aard maar verdwijnt en een paar zijn blijvend.

Wat zijn de randvoorwaarden om iets neer te zetten en wat zijn de randvoorwaarden om structureel duurzaam te worden (wat een hippe term!) of terwijl... te blijven? Het is niet alleen een kwestie van liefde. Als blijven namelijk een kwestie van liefde zou zijn, zouden we in een mooie wereld leven! Het is, in mijn ogen, niet de liefde die ontbind, maar de randvoorwaarden die de dingen laten stranden.

Een goed idee heeft tenminste nodig: 1 blik denkers en doeners, een schap vol trekkers en duwers, 1000m2 commitement en, daar is hij weer, één gemeenschappelijk gemis.
Dat gemis zie ik als onderdeel van de transities die gaande zijn. Beetje kip en ei verhaal. Wat was er eerder: de verandering die ons bewust maakte van het gemis of de bewustwording die de verandering in gang zette? In ieder geval de crisis draagt op positieve wijze haar steentje bij. Zonder 'hulp' van de overheid (met zijn randvoorwaarden), initiatieven laten ontkiemen op puur draagvlak en draagkracht van betrokkenen, maakt het sterker. Hoe harder wij moeten werken en hoe groter onze ambities zijn om op eigen kracht dit te doen, hoe meer mensen er aangestoken worden om hetzelfde te gaan doen. Bloed, zweet en tranen trekt bloed, zweet en tranen aan. Liefde werkt aanstekelijk net als de lente; je wordt er vrolijk van.

Ik hoor je denken, en de randvoorwaarden dan? Het loopt daar toch op stuk? Nu zou het een stunt zijn als ik mijzelf zou tegenspreken en dat doe ik dus.... Ik geloof namelijk dat wij mensen niet zonder kunnen. De randvoorwaarden fungeren als een fundament, je hebt ze nodig om kans van slagen te maken. Sorry, maar als alles kan, kan niets. Tenminste, zo heet mijn blog, dus zal ik dat ook wel vinden. Randvoorwaarden kunnen een motie van wantrouwen zijn als ze tot wetten worden omgesmeed. Maar zolang de liefde blijft zal deze bepalend zijn en vormgeven aan welke voorwaarden dan ook.

En de toekomst? We gaan het meemaken, alles stroomt en niets is vast, het wordt vanzelf lente.

Met dank aan Maurice Specht en een tafel vol betrokkenen van de Leeszaal.