Maar het oog wil ook wat.

Beste Cake,

Bedankt voor je snelle reactie en voor je visie. Het geeft mij een nieuwe kijk Cake en dat geeft nieuwe inzichten. (lees Cake's blog)

Voor dat ik antwoord ga geven op je vragen, wil ik nog iets toevoegen aan het 'vorm versus inhoud verhaal' en een nuance aanbrengen op het zakelijke netwerkgebeuren.

Vorm versus inhoud,
Wij mensen, dus ook jij Cake, houden van vorm, wij zijn visueel ingesteld. Wij kijken eerst naar de verpakking en vaak maken onze ogen de keuze al voordat we ons over de inhoud buigen. Kijk eens om je heen: supermarkten liggen vol met mooie verpakkingen gevuld met waardeloze inhoud.
Daarnaast willen we ook graag geloven, dat zei ik al in mijn andere blog, we willen maar al te graag horen dat het goed, gezond, lekker, verantwoord, pedagogisch aantrekkelijk, enz is. Maar we zijn niet gek... We worden kritischer naarmate we een paar keer tegen dezelfde steen zijn aangelopen. Een mens leert zijn hele leven door en leren doe je door fouten te maken.
De uitdrukking 'het oog wil ook wat' vind ik af doen aan de kracht, onze ogen bepalen veel meer dan die uitdrukking doet vermoeden.
Terug naar de netwerkborrel en de gebakken lucht. Geloof me Cake, dat het wel mee valt. Natuurlijk lopen er ondernemers rond (zowel man als vrouw) die zichzelf willen promoten d.m.v mooie praatjes en een sexy uiterlijk om zo hun gebakken lucht aan de man te brengen. Zij weten dat de zintuigen geprikkeld worden door vorm en reclamepraat. Helaas voor hun, praatjes vullen geen gaatjes en er lopen op netwerkborrels ook andere ondernemers rond die (zoals jij al zegt) zich zeer bewust zijn van het spel. Al lijkt dat soms niet zo, de inhoud wint, als het om zaken doen gaat. De uitzonderingen bevestigen de regel.

Tietenzwaai,
 Ik ben me bewust van de macht van 'vrouw zijn', maar met mijn tieten zwaaien doe ik niet, dit past niet bij de inhoud van mijn verhaal en ook niet bij mijn inhoud. Los daarvan heb ik niet veel tiet om mee te zwaaien, je kan niet alles hebben, zullen we maar zeggen. Wel kan ik enorme lol hebben om vrouwen die ik het wel zie doen. God o God wat zegt dat veel over de inhoud en dat weten mijn mannelijke collega's ook!
Ogen zijn de vensters van de ziel en als je goed kijkt zie je de kern en de doelen. Ondanks de dubbele agenda's en de wil om te geloven, weten de doorgewinterde ondernemers als geen ander vorm van inhoud te scheiden.

Met mijn billen bloot?
Vorm en inhoud zouden op elkaar afgestemd moeten zijn, in balans, dat heb jij mooi verwoord in jouw blog. Ik als ondernemer zet vaak een te harde vorm neer om op die manier mijn kwetsbaarheid te beschermen, los van de zakelijke inhoud. Want als we als mens maakbaar zijn, zijn we ook breekbaar. Ik ben niet van staal Cake, alles behalve. Ik heb ook een verleden met harde leerlessen gehad. Ondanks dat je groeit en leert van fouten maken, (denk aan de vaak gequote 'What doesn't kill you makes you stronger') ontstaan er littekens. Daar weet jij alles van... Letterlijk....

Zakelijk gezien ben ik gebroken geweest, dusdanig, dat ik emotioneel ook brak. Ik wil niet overdrijven hoor, zeker niet in bijzijn van jou. Er kwam geen IC aan te pas. Het was alleen hartzeer, het gevoel totaal waardeloos te zijn en de bewustwording van mijn eigen breekbaarheid. Voor mij was het de druppel in het rijtje 'weer een illusie armer'. Ik heb het er vandaag nog met een zakelijk contact (wild vreemde) over gehad, eigenlijk voor het eerst vanuit mijn emotie.

In het kort: een zelfvoorzienende boerderij in Frankrijk, met veel land, boomgaarden, beesten, een bron en een echt meertje. Door naïviteit en verkeerde keuzes moesten we na drie en een half jaar afscheid nemen. Zo hard gewerkt, zoveel geïnvesteerd (ook door anderen), alles wat wij hadden gegeven. Boem weg. De fouten waren onomkeerbaar, helaas pindakaas. Berooid kwamen we met busje met spullen, twee kinderen en één hond terug. Geen huis en geen geld, overleven dus. Via vrienden zijn we aan woonruimte gekomen (6 x verhuist in anderhalf jaar) en verdienden in het begin een paar 100 euro per maand door spulletjes van de kringloop op te knappen en te verkopen. Het heeft me drie jaar gekost om, al wonden likkend, weer mijn kracht te vinden, om in mezelf te geloven. Het is gelukt, het is niet meer fragiel, het kan wel, zonder hulp. Ben ik er sterker door geworden? Ja dat durf ik nu wel te zeggen. Als je breekbaar bent ben je per definitie, ook maakbaar, dat is het mooie aan mens-zijn. Heb ik er van geleerd? JA, volmondig JA.

What makes me horny?
Terug naar de vorm en inhoud :-)
Of is er iets anders wat een rol speelt? Ja en ik noem dat 'de klik'.
Goed contact ontstaat door een klik, je kent het vast wel Cake, in een micro-seconde weet je het: je kijkt voorbij de vorm direct in de ziel en je weet dat het goed is. Die klik kan je ook zakelijk hebben, (figuurlijk dus) zoals vandaag. Ik zat ik in een vergadering met nieuwe gezichten en boem, KLIK, je ziet dat er een aansluiting is, een vruchtbare samenwerking, in een micro-seconde. Dit zie je door diezelfde ogen die jou bedriegen als het om boodschappen doen gaat, dit door diezelfde ziel die soms een leugen wil horen omdat je het zo graag wilt geloven.

This is what makes me horny and itch... De klik in de micro-seconde: aansluiting, inspiratie, samenwerking, nieuwe ideeën, energie, enthousiasme, zonder opsmuk.

Over of je een klik hebt met mensen is veel onderzoek gedaan. Ik las laatst een grappige. Je kan weten of iemand bij je past door het stellen van deze drie vragen:

- Hou je van horrorfilms?
- Ben je ooit alleen op vakantie geweest?
- Heb je ooit alles achter je gelaten en om opnieuw te beginnen of zou je dat ooit serieus overwegen?

Om te kijken of wij een klik hebben, zijn dit mijn nieuwe vragen aan jou.

Bij deze alvast mijn antwoorden:

- Nee, na het zien van Stephan King's 'IT' heb ik jaren nachtmerries gehad, al intrigeert het me wel....
- Ja een aantal keer, elke keer liep uit op een drama...
- Ja dat heb ik net vertelt en ja ik zou het weer doen, maar dan anders.

Tot schrijfs.... Liefs,

Studio H.