KANSLOoS

Lieve Cake,

Als reactie op jouw blog had ik wilde plannen en mooie zinnen in gedachten. Het zou moeten gaan over Vorm, inhoud en.... FUNCTIE. Daarnaast lees ik in mijn aantekeningen ook iets over de beperkingen (je laatste blog aan mij eindigt met 'je kan niet alles hebben, of toch wel'). Je kent mijn motto: 'Als alles kan, kan niets' en ik wilde dus intelligente dingen zeggen over de schoonheid van de beperking. Helaas Cake, ben ik niet in goede doen... Om eerlijk te zeggen ben ik brakker dan brak, want deze Studio H had gister een, door ons zo veel besproken, netwerkborrel. Als Studio H. dan haar avondeten overslaat en aan de wijn gaat, kan het gebeuren dat ik ergens rond 02.30 zingend ben gespot, al fietsend over de Straatweg, richting huis. Kansloos dus.

Vanmorgen Cake, werd ik wakker (en hoe...) met het nieuws van een gevonden vrouwenlichaam in een waterbassin van een hotel ergens in de USA, de radio sprong aan net toen een dame vertelde over de weeige zoete smaak van het water en dat het water de afgelopen dagen een afwijkende kleur had. Dat deed mij goed, ik stond binnen 1 seconde naast mijn bed en binnen 3 seconden stond ik boven de wc. Goedemorgen donderdag!!
In de badkamer aangekomen wierp ik en blik op mezelf en dacht ach, alles is relatief: everybody gets his 15 minutes of fame, zonodig post-mortem. Mijn 15 minuten waren hopelijk niet gisteravond, want die waren niet om over naar huis te schrijven.

Omdat ik vandaag niets echt serieus kan schrijven Cake, maar ik toch iets wil zeggen over vorm, inhoud en functie wil ik dit verhaal met je delen: the rocky road van een zzp'er op weg naar een netwerkborrel. Kansloos, geloof me.

Naar aanleiding van een goed gedraaide maand wilde ik mezelf trakteren op een nieuwe outfit. Ik had op de site van de bijenkorf een prachtige jurkje gezien. Beeldschoon! Een zomer ding die samen met een legging van hetzelfde merk de perfecte combi zouden kunnen vormen. Ik was ondanks de prijs meteen verliefd (de KLIK) en zag mijzelf al lopen, omhuld door mijn nieuwe liefde. Dat het niet zo had mogen zijn begon al in een vroeg stadium, voordat ik uberhaupt iets had gekocht.
Om mijn winkelmandje af te rekenen koos ik voor mijn creditcard, dat was handig dacht ik, totdat ik drie keer de verkeerde pincode intoetste. Huppa, kaart geblokkeerd! Maar Cake, ik ben niet zo makkelijk te demotiveren, ik heb meerdere rekeningen en pasjes. Ondanks een kleine alarmbel vaag op de achtergrond, begon ik de bestelprocedure opnieuw. Gek genoeg was de maat de ik wilde niet meer voorradig.... Shit.... Ook hier werd ik niet door beinvloed, dan maar een maat kleiner, 'misschien past ie wel' dacht ik.
Nu gebeurde het volgende, toen ik klaar was met bestellen keek ik nog 1 keer op de site en tot mijn verbazing zag ik dat dat mijn maat weer te krijgen was. Wel Godverdegodver, als het universum mij toen iets heeft willen duidelijk maken: tip voor de volgende keer: sla gewoon met een hamer op mijn hoofd aub! Je voelt hem al aankomen Cake, ik heb dat jurkje ook maar besteld, want tja je moet wat. Gister kwam de post (ik zal je de details besparen want de bezorging liep ook niet vlekkeloos) met 2 pakketjes met inhoud: 2 identieke jurkjes in maat S en M en jawel 2 leggings. Ik hoor je denken: huh? Nou dat dacht ik ook. Maar we zijn er nog niet. Maat S zat als gegegoten en ik was zo blij als een kind, maar waar ik verder niet over nadacht was:
A) het zou -4 worden die avond
B) een dun zijde zomerjurkje is niet handig als het vriest
C) zijden geeft niet mee

Toen ik buiten mijn fiets wilde pakken drongen A en B tot mij door, maar Cake, jij weet ook 'no pain no gain', dus ik zeg hardop tegen mezelf: 'niet zeiken Houtzager, het is maar kou'. Ik stap op de fiets en op dat moment had ik moeten begrijpen dat het universum mij echt iets wilde vertellen... C resulteerde in een diepe scheur in een al niet te lang jurkje.

Wat denk je Cake, zou ik verstandig zijn? Nee joh, tuurlijk niet! Ik was verliefd. ik ben naar boven gegaan om jurkje nummer 1 om te wisselen met jurkje nummer 2! Logisch toch? Koppige kansloze kleuter die ik ben. Jurkje nummer 2 sjorde ik op, tot boven mijn billen zodat ik in een legging naar de netwerkborrel ben gefietst, dit is op zichzelf is al niet charmant, maar dat kon me niets schelen. Het begin van het einde dus.

Daar aangekomen had ik het lumieuze idee om in een donker hoekje dat zijden stukje stof weer op zijn plaats te trekken was het niet dat ik tegelijk aankwam met een paar andere zzp'ers die mij vriendelijk begroetten. Tot overmaat van ramp gingen ze ook nog op mij wachten bij de deur. In lichte paniek bedacht ik me dat ik serieus niet mijn jas uit kon doen, dat zou een blamage zijn Cake. Dus al lopend naar de deur probeerde ik het niet meegevende zijden jurkje naar beneden te trekken, dit ging, maar je wil niet weten hoe, kreeg wat vreemde blikken, logisch, maar dat was niet het ergste. Eenmaal binnen kleurde mijn hippe jurkje prachtig bij mijn blauwe handen en voeten (want pumps stonden er zo mooi onder...).

Jij begrijpt dat mijn voorgenomen: 'ik drink alleen maar koffie' al heel snel in de prullenbak verdween, Chardonnay smaakt nu eenmaal beter als je al een kansloze start hebt gemaakt. Te veel Chardonnay maakte het verhaal compleet en zorgte voor wat verstandsverlies, dus wat doe dan? Precies! Met een clubje de kroeg in.
Vrouwen boven de 35 zijn al niet charmant als ze teveel gezopen hebben, maar vrouwen in een zomerjurkje die teveel gezopen hebben is gewoon in en in triest.

Zo zie je maar: Vorm versus inhoud versus functie. Wat ik ervan geleerd heb? We gaan het meemaken, vrijdag mag ik weer....

Veel liefs Van deze halve Studio H.

ps. Ik beloof plechtig dat mijn volgende blog aan jou inhoud zal hebben, maar tot die tijd zou ik van jou willen weten: wat is jou embarrassing moment geweest? Heb jij ook zo een kansloze kleuter in je?