Ik hoorde afgelopen vrijdag dat iedereen in het leven een taak/doel heeft, kleine en soms grote, voor één ieder van ons.
Nu komt het: ik heb afgelopen dagen ernstig serieus mijzelf afgevraagd wat mijn doel in mijn en dit leven is. Ik kan momenteel niets anders bedenken dan: ongemakkelijke situaties en 'embarrassing moments' creëren voor mij en voor anderen... Hè wat fijn!
Eerder blogde ik al over mijn jurkjes-avontuur (zie hier: KansLoos om een beeld te krijgen) en zo heb ik er wel meer en vandaag spontaan eentje erbij.
Grappig genoeg (voor iemand die nergens in gelooft) kan ik best wel meeleven met de gedachte dat wat je het universum instuurt, je ook terugkrijgt. Dus momenteel zend ik grote stenen het universum in, en gaten waar ik in pas en Duitsers die mij ingraven in het strand met alleen mijn hoofd boven het zand. Zo ook dat ik de tekst: THINK BEFORE YOU SPEAK AND ACT over mijn hele lijf getatoeëerd kan krijgen, gewoon als reminder, een note to myself.
Maar wat ik ook stuur... Het blijft stil. Geen teken en geen stenen. Maar misschien is dat nu wel juist het teken. Dus:
Note to myself II: YOU TALK TOO MUCH.
En nu boodschappen doen want aan die dans ontspringt niemand. Toch fijn, om ook een normaal doel te hebben.
En nu boodschappen doen want aan die dans ontspringt niemand. Toch fijn, om ook een normaal doel te hebben.
Lieverd; wel heel speciaal! Dat dan weer wel. En he; you bring serious joy ;-) En troost je: mijn doel in dit leven, ondanks mijn tweede kans? Ik houd het op 'zijn', hahaha!
BeantwoordenVerwijderenHa lief klein meisje in hanenpak!
BeantwoordenVerwijderengelezen!